Opis: Stracona połowa: Reżyseria: Kamran Qureshi. Z Afsheenem Ansarim, Ramizem Ansarim, M. Ayazem i Sarią Irfan. Shehnaz próbował popełnić samobójstwo, ponieważ ona i Aftab nie mieli dzieci dopiero po dziesięciu latach małżeństwa. Któregoś dnia do ich domu przyszedł żebrak. Aftab poprosił służącego, aby dał mu jedzenie, ale Shehnaz, zirytowany fałszywymi żebrakami, próbował powstrzymać Aftaba. Żebrak przysłuchujący się jej rozmowie zaproponował jej, aby zabrała ją do świętego, który pomodli się za nią, aby urodziła dzieci. Poszli do świętego, który modlił się za nich. Shehnaz miała sen, w którym święty dał jej dwie róże. Zaszła w ciążę i urodziła bliźniaków. Obydwoje ponownie udali się do świętego i nalegali, aby o coś poprosił, gdyż sami chcieli mu coś dać. Saint poprosił ich, aby zostawili tam jedno z dzieci. Shehnaz wpadł we wściekłość i wyszedł, zabierając jedno dziecko, ale Aftab przed wyjazdem oddał drugie dziecko Świętemu. Shehnaz nie chciała rodzić dziecka i próbowała wrócić, aby je odzyskać, ale Aftab jej na to nie pozwolił. Święta przychodziła w to miejsce raz w roku, więc Shehnaz zaczęła co roku odwiedzać sanktuarium tego samego dnia, aby odnaleźć swoje dziecko, dopóki jej syn nie stał się dorosły. To były jego urodziny, a jej znowu nie było w domu, jak co roku, pokłócił się z ojcem, który powiedział mu, że oboje będą z nią walczyć, kiedy wróci, i zaproponował, że pojedzie i ją sprowadzi. Ale syn odmówił i powiedział ojcu, że sam pójdzie, aby ją sprowadzić. Shehnaz szczęśliwie odnalazła swojego drugiego syna po tylu latach spędzonych w sanktuarium i była naprawdę szczęśliwa. Zabrała ze sobą chłopca i wyruszyła do domu. Drugi syn miał po drodze wypadek i zmarł. Kiedy Shehnaz wróciła do domu, zobaczyła karetkę w domu, a kiedy weszła z drugim synem, zastała Aftaba płaczącego nad martwym ciałem pierwszego syna. Chciała mieć jedno dziecko na raz, ale chciała mieć je oboje razem.